Een belastingverdrag (het Duitse DBA) is een verdrag tussen verschillende landen met het doel zowel dubbele belastingheffing als het dubbel ontgaan van belasting te voorkomen.
Het doel is te komen tot een eerlijke verdeling van de heffingsrechten, ongeacht de economische activiteit en de vestiging. Door het verdrag ontstaat dus geen heffingsrecht, maar het bestaande heffingsrecht wordt in geval van een concurrerende aanspraken aan één van de twee landen toegekend. Daardoor moet dubbele belastingheffing worden voorkomen.
Een dergelijk belastingverdrag bestaat ook tussen Duitsland en Nederland. Dit verdrag is thans door een protocol gewijzigd en ter goedkeuring aan de betrokken parlementen voorgelegd. Aansluitend moet dit dan in werking treden.
Doel van de wijziging is belastingontwijking op het gebied van kortdurende socialezekerheidsuitkeringen tegen te gaan. Dit betreft onder meer de uitkering bij ouderschapsverlof en de kinderbijslag. De wijziging moet ervoor zorgen dat het land dat de socialezekerheidsuitkeringen betaalt, ook de belastingheffing op zich mag nemen. Daarnaast hebben Duitsland en Nederland afspraken gemaakt die voorkomen dat de voordelen van het verdrag enkel worden gebruikt om belastingheffing te ontwijken. Dit is gedaan door antimisbruikbepalingen van het zogenoemde BEPS-project tegen belastingontwijking op te nemen.
Nederland en Duitsland verkennen los van dit wijzigingsprotocol nog of het mogelijk is om voor de thuiswerkdagen van grensarbeiders een specifieke regeling in het belastingverdrag overeen te komen.
Dit artikel is met medewerking van Frederike Knickrehm ontstaan.